φρικάρω

Ν

(ιδιωμ. τ.) φρίττω.

[ΕΤΥΜΟΛ. < αγγλ. freak «τέρας, ιδιόρρυθμος τύπος, ναρκομανής, εκκεντρικός» + κατάλ. -άρω*].